Krokodyl w ratuszu
W czasie wieszania wystawy Andrzeja Lecha w gościnnej Galerii Wozownia w Toruniu wybrałem się do Muzeum Okręgowego, gdzie ku mojemu zdumieniu mieszka krokodyl. (Zaznaczam przy okazji, że nie opisuję wystaw z CSW w Toruniu, ponieważ okazały się one dużym rozczarowaniem. Dotyczy to zarówno historycznego projektu kosmicznego, jak i eklektycznej instalacji promowanej przez niemieckiego krytyka sztuki, który napisał formalistyczny tekst towarzyszący ekspozycji).
Sowa w ratuszu
I nie tylko
tu gad
mieszka!!! Także sowa i inne kurioza. Obecna ekspozycja w muzeum świadomie nawiązuje do idei Kunstkamery, zapomnianej zdawałoby się idei początków muzealnictwa europejskiego. Jednak coraz częściej będziemy spotykać tego typu wystawy historyczne.
"Medytacje"
Idąc do ratusza na ekspozycję z kolekcji Czartoryskich natknąłem się na "medytacje", ale nie w stylu Zofii Rydet czy Witolda Wojtkiewicza, lecz będące przejawem pozostałości po "modern life"
jeszcze
w wydaniu socjalistycznym. Takie obrazki były bardzo częstym "żniwem" polskiej codzienności lat 70., czy 80. Teraz odchodzą w zapomnienie, bo nie ma czym się chwalić przed niemieckimi turystami, którzy chętnie odwiedzają Toruń.
Powracam jeszcze do wystawy Pejzaż z miłosiernym Samarytaninem Rembrandta. Skarby Fundacji Książąt Czartoryskich. Obraz Rembrandta Pejzaż z miłosiernym Samarytaninem czyni na widzu do dzisiaj ogromne wrażenie swą odmiennością formalną, w tym nawiązaniem do techniki gwaszu i grafiki. Wprost genialne okazało się także przeniesie biblijnej historii w współczesność i ukrycie jej tak że religia złączyła się z witalnością i surowością przyrody!
"Medytacje"
"Medytacje" w cieniu aut
Przed otwarciem trzech wystaw w galerii Wozownia spadł rzęsisty deszcz, co z pewnością wpłynęło na frekwencję. Publiczność mogła zobaczyć trzy różne ekspozycje. Bardzo dobre rozwiązania malarskie na ekspozycji Julii Curyło Odpusty i cudowne widzenia, co zdarza się obecnie niezwykle rzadko, gdyż malarze zamiast używać pędzla najczęściej fotografują i kręcą wideo. Julia Curyło zaś naprawdę potrafi malować w wielkim formacie, odwołując się do tradycji malarstwa pejzażowego i fotorealizmu.
Natomiast Jarosław Jeschke w instalacji Żelazny pokazał, że potrafi zdynamizować rytm abstrakcyjnych form, które pochodzą z realnego wypadku samolotowego w 2007 roku w Radomiu. Tragizm wydarzeń przybrał więc abstrakcyjny kostium formalny.
Widzowie na wystawie Andrzeja Lecha
Publiczność
Andrzej J. Lech, Kalendarz szwajcarski, rok 1912, lata 80.
Trzecim pokazem była kolejna odsłona monografii Andrzej J. Lech. Cytaty z jednej rzeczywistości. Fotografie z lat 1979 - 2010. Kto nie widział ekspozycji w Łodzi powinien wybrać się do Torunia. Tym razem w układzie chronologicznym eksponowanych jest 111 prac.
W Toruniu, w mieście które polubiłem, gdyż jego skala jest na miarę człowieka, byłem także uczestnikiem znakomitego festiwalu filmowego Tofifest, o którym niedługo napiszę, koncentrując się na filmach Grzegorza Królikiewicza, niedocenianym polskim teoretyku i wizjonerze kina.
2 komentarze:
Jak zwykle świetna relacja. Dająca do myślenia. Podoba mi się ekspozycja prac A.J. Lecha. W każdym miejscu wystawa prezentuje się inaczej!
Dzisiaj ktoś mi uświadomił, że przywiązanie do tego rodzaju fotografii jest szczególnym przypadkiem fetyszyzmu. Nigdy w ten sposób nie myślałam o mojej fascynacji.
Dlaczego szczególnym rodzajem fetyszyzmu? Jestem przywiązany do różnych gatunków fotografii, ale tylko do zielonej herbaty.
Prześlij komentarz