Program Tv pt Magia artystki
Z dużym opóźnieniem realizuję
zobowiązanie, jakie złożyłem Oldze jeszcze w 2010. Jej prace były dla mnie
najważniejsze na Portfolio Review w Bratysławie. Dlatego oddałem na nią głos z
pozycją nr 1. Ale nie otrzymała żadnej nagrody. W 2010 r. podobały mi się także nowe zdjęcia Sylwii Kowalczyk (pozycja nr 2 na 3 możliwe głosy). Konkurs Porfolio Review wygrał jednak bardzo młody Rosjanin Nikita Pirognov (ur. 1989) z zupełnie inną
koncepcyjnie fotografią, w której "filmowe", z prywatnego życia zdjęcia
przenikały się z „zamrożonymi”, bądź bardziej ruchowymi sekwencjami wideo. W jego dużej instalacji dominowała jednak fotografia i myślenie za pomocą obrazu fotograficznego. W tym roku mogliśmy oglądać jego wystawę, ale miała ona
miejsce w wyjątkowo trudnej przestrzeni ekspozycyjnej.
Temple of the Buddha, 2005
Olga (ur. 1973) mieszka w Moskwie. Obecnie ma dużą wystawę
indywidualną w miejscowości Ufa (ros. Уфа), w stolicy Baszkirii, daleko na
południu Rosji. Interesuje ją duchowość Indii, w tym buddyzm i joga, ale przede
wszystkim egzotyka, rytuały religijne oraz miejscowa, bujna przyroda. Zwraca także
uwagę na „nierealne” zwierzęta, jakimi jawią się słonie. Dlaczego "nierealne"? Ponieważ taka jest
fotografia tworzona przez Olgę. Nadaje wszystkim swoim zdjęciom, które są od
początku do końca jej własnoręczną pracą analogową, aurę tajemniczości. Posługuje
się aparatem o formacie negatywu 13 x 18 cm, którym wykonuje stykowe, ale nie
tylko, kopie. Używa także innych specjalistycznych technik, które grafizują
obraz pozytywowy, co jest pewnego rodzaju wyróżnikiem oraz modą w fotografii moskiewskiej.
Souls, 2009
Olga wypracowała indywidualny styl, który mogę także odnieść
do twórczości: Bogdana Konopki, czasami Andrzeja Lecha i Pawła Żaka
(fotografie kwiatów). Ale jej sztuka
podejmuje, w odróżnieniu od przywołanych fotografów, również inne problemy
ideowe. Zajmuje się fotografią bardzo estetycznego aktu, która posiada przede
wszystkim tradycję piktorialną a nawet akademicką. Czasami wydają mi się zbyt
piękne, zbyt „normatywne”, jak sama to określiła artystka. Piękno jest bardzo
często kategorią zdewaluowaną i wyczerpaną, o czym nie wie lub zapomina wielu
twórców.
Ballet, 2010
Clarification, 2010
Universe, 2009
Asanas - Andrey Sidersky, 2009
Drugim oryginalnym tematem, który
wyraża jej twórczość, jest częste przywoływanie widma śmierci, także w kostnicy,
uzupełniane, co jest bardzo trafnym zabiegiem, subtelną inscenizacją.
Kiedy indziej postrzegamy odbicia, światło, ale także negatyw jako ostateczny
wyraz pracy z pejzażami górskimi i chmurami.
Jej praca artystyczna zawiera się
między tradycją rosyjskiego piktorailizmu mającego bardzo ciekawe dokonania
(np. Aleksander Grinberg, Aleksey Mazurin), a tradycją Man Raya (portrety) i
nostalgią Josefa Sudka, który dla fotografii otworzył nowe możliwości zarówno w
stylu piktrialnym, jak też modernistycznym. Przede wszystkim Sudek pozostanie „poetą
Pragi”. Tak, jak wielki poeta, pisarz i zarazem polityk Václav Havel, który właśnie
odszedł z tego świata, jawi się dziś jako wskrzesiciel czeskiego ducha wolności i
patriotyzmu.
Clarification, 2010
Untilted, 2009
Untilted, 2008
I jeszcze jeden aspekt
wyróżnia styl Olgi. Jest nim
wielokrotna ekspozycja, która potęguje tajemniczość i niedopowiedzenie. Jej
świat jest zarówno piękny, jak i nostalgiczny, wynurzający się z mroku dziejów i
tajemnicy rytuału. Bardzo trafne są np. prace z przedstawieniem dzieci czy
portrety kobiet z dziećmi. Cenię przede wszystkim dokumentalne zdjęcia Olgi a nie zgrafizowane, odrealnione w plastyczny sposób.
Universe, 2011
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz